Film εναντίον HD

Ο κόσμος του σινεμά είναι χωρισμένος εδώ και καιρό σε 2 στρατόπεδα. Στους υπέρμαχους του φιλμ και στους υπέρμαχους του high definition. Ακολουθούν οδηγίες για να μπορείτε να αναγνωρίζετε ποιός ανήκει πού.

Υπέρμαχοι του φιλμ:

Συνήθως είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία σε σχέση με τους αντιπάλους τους και φοράνε τραγιάσκες. Είναι της παλιάς σχολής του σινεμά όπου το βίντεο ήταν ένα ευτελές μέσο για να γυρίζονται τσόντες, b-movies με σχιζοφρενείς δολοφόνους και διαφόρων ειδών ανωμαλίες, ταινίες με τον Ψάλτη (μόνο για την Ελλάδα ισχύει αυτό) και ειδήσεις σε κανάλια που δεν είχαν λεφτά για 16mm. Βλέπουν κουλτουριάρικες ταινίες φάση Tarkovsky, Bergman (και Ingmar και Ingrid), Kieslowski, Kazan και Coppola. Με το που τους αναφέρεις κάτι για αυτή την διαμάχη συνήθως σου λένε πως η μαγεία της στιγμής που πέφτει το φώς πάνω στο emulsion δεν ξεπερνιέται με τίποτα. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω σε τι αναφέρονται αφού είναι φύση αδύνατον το ανθρώπινο μάτι να βρεθεί μπροστά σε αυτή την διεργασία. Εκτός αν εννοούν το να τσεκάρεις το gate στην κάμερα για τρίχες, το οποίο σημαίνει πως αναφέρονται στην μαγική στιγμή όπου το emulsion καίγεται από το πολύ φως και δημιουργεί μία κατάλευκη εικόνα. Όχι και πολύ μαγική στιγμή κατά την ταπεινή μου γνώμη.

Θα έχουνε μία λίστα με τα προβλήματα που τους παρουσιάστηκαν όταν χρησιμοποίησαν την ψηφιακή τεχνολογία και θα έχουνε και δίκιο στα περισσότερα. Κάποια από αυτά βέβαια θα είναι χαζά τύπου ¨πως κάνω copy paste στα windows” αλλά θα σχετίζεται με την μεγάλη ηλικία που προανέφερα.

Θα έχουν και μία λίστα με τα προτερήματα της χρήσης του φιλμ, όπως το ότι δεν χαλάει ποτέ γιατί ο μηχανισμός του είναι πολύ απλός και ακριβής. Εγώ προσωπικά έχω βρεθεί μπροστά σε τρελά προβλήματα με φιλμ κάμερες και δεν έχω πάρει μέρος σε παραπάνω από 10 μικρού μήκους. Ειδικά αυτό το χαλασμένο κλείστρο στις 35mm έχει γίνει ο εφιάλτης μου. Θα σου πούνε πως το να κοιτάς μέσα από ένα view finder 35mm κάμερας είναι αξεπέραστο και μέχρι πέρσι είχανε δίκιο. Πρόσφατα όμως είδα μέσα από την Arri Alexa και μου έφυγε η μαγκιά. Θα σου πούνε και για τους φακούς αλλά πάλι αυτό ίσχυε μέχρι πέρσι.

Γενικά το καλό με τους υπέρμαχους του φίλμ (αυτούς που έχουν δουλέψει με αυτό, όχι τους αμπελοφιλόσοφους που μιλάνε χωρίς να έχουν ακουμπήσει ποτέ 35mm κάμερα) είναι ότι ξέρουν να κάνουν σινεμά γιατί έμαθαν στα δύσκολα. Οπότε οφείλεις να τους σεβαστείς για αυτό. Αν δεν θες να τους σεβαστείς για αυτό, κάν’το για το μεγάλο της ηλικίας τους.

Υπέρμαχοι του high definition:

Συνήθως είναι πολύ νεότεροι σε σχέση με τους αντιπάλους τους με μοναδική εξαίρεση τον Dante Spinotti. Θα έχουν macbook, iphone, mac pro, ipad, ipod ή κάτι άλλο με μήλο πάνω του. Την μέρα που ανακοινώθηκε η κυκλοφορία της RED ONE άνοιξαν σαμπάνια και την μέρα που δεν βγήκε η RED SCARLET πέσανε σε βαριά κατάθλιψη. Παρεπιπτόντως στο site της RED η SCARLET ακόμα “coming soon” λέει. Η ζωή τους ανάγκασε να γίνουνε tech freaks και να μάθουν να χρησιμοποιούν ότι πρόγραμμα υπάρχει με αποτέλεσμα να αποκτήσουνε το σύνδρομο του παντογνώστη. Γενικά είναι εκνευριστικοί τύποι γιατί κάθε φορά που πας να ανοίξεις κουβέντα για κάτι αρχίζουν και σου μιλάνε με τεχνικούς όρους και ένα σωρό άχρηστες λεπτομέρειες λες και παίζουνε τον πυρηνικό επιστήμονα σε αμερικανική προπαγανδιστική ταινία του ψυχρού πολέμου. Άμα τολμήσεις και ανοίξεις κουβέντα για την εν λόγω διαμάχη θα το πληρώσεις πολύ ακριβά. Γίνονται θεριά ανήμερα και βγάζουν ένα μίσος για το φιλμ λες και τους σκότωσε την οικογένεια. Αυτή είναι και η βασική διαφορά τους με τους αντιπάλους τους. Οι υπέρμαχοι του φιλμ είναι ψιλοσνόμπ σε σχέση με το ψηφιακό και ενώ ξέρουν ότι απειλούνται άμεσα δεν τρελαίνονται. Οι υπέρμαχοι του ψηφιακού για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω κάνουν σαν τρελοί.

Οι αγαπημένες τους ταινίες είναι συνήθως μεταφορές κόμιξ ή έχουν πολύ VFX και 3D (ξέρω, πέσατε απο τα σύννεφα με αυτή την πληροφορία).

Έχουν μία τεράστια λίστα με τα προτερήματα της ψηφιακής τεχνολογίας και σε πολλά έχουν δίκιο αν όχι σε όλα. Το μεγαλύτερο επιχείρημα είναι πως το φιλμ κοστίζει τα κέρατά του και δεν θα διαφωνήσω καθόλου.

Στο μόνο πράγμα που δεν έχουν καταφέρει να απαντήσουν ακόμα όμως είναι γιατί το φιλμ συνεχίζει να έχει πιο ωραία εικόνα από το ψηφιακό. Πριν τρελαθεί κανείς από εσάς που διαβάζετε το άρθρο και αρχίσει να ψάχνει να μου στείλει email με 4.000 λέξεις αναλύοντας το ότι το φιλμ έχει πολύ κόκκο ενώ το ψηφιακό καθόλου και άλλα τέτοια κουλά, ξαναλέω: “γιατί το φιλμ έχει πιο ΩΡΑΙΑ εικόνα”, όχι καλύτερη!

Τώρα που βγήκανε και οι DSLR ποιός μας σώζει με δαύτους. Πήρανε όλοι μια 7D και έγιναν Nestor Almendros. Αυτές οι ατάκες του στυλ “ωωω μαλάκα κοίτα πόσα ISO έχει, γράφει τα πάντα στο μαύρο σκοτάδι” με τρελαίνουνε. Και άμα βλέπει και γράφει τα πάντα στο σκοτάδι που είναι το ωραίο ρε φίλε; Θα αφήσεις δηλαδή απο δώ και πέρα να σου φωτίζει τις ταινίες ο εκάστοτε δήμος της περιοχής που κάνεις γύρισμα; Καλά τα λέει ο Mike Figgis, ανακαλύψαμε τα πολλά ISO και χάθηκε το σκοτάδι από την εικόνα. Το chiaroscuro θα γίνει πλέον σκέτο chiaro.

Γράφοντάς τα αυτά δεν προσπαθώ να υποτιμήσω την αξία των DSLR. Ίσα ίσα που με έχουν εντυπωσιάσει οι εικόνες που έχω δει. Απλά είναι ένα μηχάνημα όπως όλα τα άλλα και πρέπει να το χειριστείς ανάλογα για να σου δώσει αυτό που θέλεις. Φυσικά και αυτό έχει τα μειονεκτήματά του. Απλά το πρόβλημα με όλους αυτούς που υποστηρίζουνε το ψηφιακό λες και είναι η κόκκινη επανάσταση είναι ότι έχουν κάνει το μέσο αυτοσκοπό και χάνουν την ουσία.

Η δική μου άποψη πάνω στο θέμα είναι πώς ο κύριος λόγος που δεν γουστάρουν το φιλμ οι υπέρμαχοι του digital είναι γιατί δεν βλέπουν τι διάολο τραβάνε. Και αυτό είναι που τους τρελαίνει. Θέλει σάλιο και υπομονή για να ξέρεις τι κάνεις με το φιλμ και αυτοί ή δεν την είχανε ποτέ, ή προσπαθήσανε και φάγανε πακέτο. Και αντί να ανέβουνε ξανά επάνω στο άλογο μετά την πτώση, αγοράσανε αυτοκίνητο και λένε πόσο εύκολα κάθονται και το οδηγάνε. Εμένα προσωπικά με έχει φτύσει το φιλμ στα μούτρα ουκ ολίγες φορές αλλά κάθε φορά που βλέπω σε μεγάλη οθόνη την θετική κόπια μαγεύομαι. Βέβαια άμα κάτσω να δω την κόπια και έχει καμιά τεράστια τρίχα, ή καμιά γρατζουνιά ή οτιδήποτε άλλο δεν θα μπορούσα να έχω δει (επειδή είναι φιλμ και δεν βλέπεις τι τραβάς) θέλω να κόψω τις φλέβες μου με το μαχαίρι του RAMBO.

Τελικά τι είναι καλύτερο; Ποιός έχει δίκιο;

Είδα πρόσφατα ένα σωρό ταινίες στο σινεμά και πλέον δεν μπορώ να καταλάβω σε τι είναι γυρισμένες γιατί τους αλλάζουν τα φώτα στο post production. Γιά κάποιες ήμουνα σίγουρος ότι ήταν φιλμ ενώ ήταν HD και για κάποιες άλλες το ανάποδο. Δεν βγάζεις άκρη πλέον σε τι γυρίζονται. Το θέμα είναι να ξέρεις να χειριστείς τα εργαλεία σου.

Το αν θα κάνεις καλές ταινίες δεν εξαρτάται από το αν χρησιμοποιείς φιλμ ή HD. Άμα έχεις μαλακία σενάριο και με την Arri Αlexa να το γυρίσεις και με Panaflex Millenium να το γυρίσεις, μαλακία ταινία θα βγεί.